Welkom in Gambia, Frank!

Dag Toubabs!

Ik typ dit reisverslag lekker op een king size bed in een veel te luxe hotel. Jaja, Frank is aangekomen in Gambia!
Het is nu maandag ochtend, dus een mooie gelegenheid om mijn avonturen van vorige week met jullie te delen.

Eigenlijk heb ik deze week niet heel veel bijzondere dingen meegemaakt, dus ik denk dat dat verslag niet heel lang wordt. Dat zal volgende week wel anders zijn nu Frank hier is.

Ik was vorige week geëindigd bij mijn eerste frustrerende stagedag van de week. De dag erna, dinsdag, stond ik weer met volle moed uit mijn uitgezakte bedje op om weer de hele dag voor de klas te staan, maar helaas! Ik had me vergist in de datum en de leerkracht van de klas was alweer terug.
Ik heb dus niet heel veel gedaan. Ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik nu nog maar 4 dagen stage over heb. De frustratie wordt mij een beetje te groot.

Na stage zijn Nathalie, Benthe en ik naar Serrekunda geweest. Dit is een plaatselijke markt waar ik eigenlijk pas 1 keer ben geweest, terwijl het echt heel groot, goedkoop en leuk is. Ik heb voor mezelf een mini-kora gekocht (muziekinstrument wat typisch Gambiaans is) en natuurlijk nog een leuk jurkje en 2 meter stof waar een shirt van wordt gemaakt.

De dag erna was het weer tijd voor stage. In mijn reisdagboekje begin ik met de woorden: gatver, stage was echt saai vandaag. Haha, begint goed.
De directrice is deze week richting België vertrokken om te kijken op andere scholen voor speciaal onderwijs. Ik hoop dat zij nu inziet hoe anders het eraan toe gaat en hoeveel er op haar school nog moet veranderen. Ik hoop dat het knopje omgaat bij haar. Doordat zij er niet was, nam iemand anders de "leiding" over. Hij begon deze week een beetje de les te lezen aan ons. Ik moest bij een klas gaan zitten waar je echt helemaal niks noppa nada mee kan. Met deze arme kinderen kan je echt niets beginnen. Als je een stuk papier en kleurpotloden op tafel legt, kijken ze je alsnog als een kip zonder kop aan.
De link met kleuren zullen zij niet kunnen leggen. En zo zijn er nog wel meer van dit soort gevallen.
Om 13:00 uur kwamen wat mensen wat spullen geven. Ze hebben de kinderen geen blik waardig gegund, maar ondertussen wel even mooi poseren op de foto met alle gesponsorde spullen. De school heeft al een heel magazijn vol met spullen en nu hebben ze nog meer. Het is wel echt jammer dat er niets mee gedaan wordt.

Die avond ben ik met Koen even naar Brikama geweest om eten te halen en toen heb ik mijn eerste-bijna-beroving mee gemaakt. Ik had mijn rugzak gewoon op mijn rug en toen we bij een kraampje fish pie voor Koen gingen kopen voelde ik iemand frummelen en trekken aan mijn tas. Ik draaide me met een ruk om en deed mijn tas van mijn rug af. De vrouw ontkende het ook niet, want ze wees naar mijn tas en toen naar haar portemonnee. Haha.

Afgelopen donderdag was weer mijn laatste stagedag van de week. Er was een leerling jarig en dat werd uitbundig gevierd terwijl die arme jongen niet tegen prikkels kan. Zijn ouders zijn volgens mij heel rijk, want ze hadden voor alle leerlingen en leerkrachten eten gebracht afkomstig uit een hotel. En ook nog een aantal treetjes frisdrank.
Toen ik hoorde dat hij jarig was, gingen we happy birthday zingen, maar toen wisten we nog niet dat hij zo slecht tegen prikkels kon. Hij hield gelijk zijn handen over zijn oren, dus toen stopten we maar met zingen. Ik houd het er maar op dat hij niet tegen prikkels kan i.p.v. tegen mijn zangkunsten.

Toen zijn vader langskwam om al het eten te brengen, ging de hele school voor hem zingen. Arme jongen! Hij werd helemaal gek!

afgelopen vrijdag was het dan zover. Frankie zou arriveren in de smiling coast!
Ik heb die ochtend nog braaf mijn kleding gewassen, zodat ik genoeg kleding had om de toerist voor een week uit te hangen. Onder het kleding wassen kwam er een jongetje water uit onze waterput halen en toen heeft een hond van mijn compound dat kind uit het niets gebeten. Best zielig en de wondjes waren best wel diep!
Na mijn EHBO momentje ben ik met Koen naar Senegambia gegaan om lekker bij het zwembad van het Senegambia Hotel te liggen. Ja, ik moet alvast even inkomen als toerist hè;)

Eenmaal terug op de compound hebben wij de gulle Hollanders uitgehangen omdat ik nog gigantisch veel speelgoed, potloden etc. had. We hebben niet alleen de kinderen op de compound blij gemaakt, maar de hele buurt. Zelfs kerels van rond de 25 jarig sprongen een gat in de lucht toen ik hun een assepoester pen gaf. Haha!

Na weer een chaotisch koffer inpak moment was het tijd om naar het vliegveld te gaan. (Ik ben en blijf slecht in een koffer inpakken) Het blijft raar om daar te zijn en zelf niet terug naar Nederland te gaan.
Frank zou om 22:00 uur landen en ik stond natuurlijk braaf om 21:00 uur bij de Arrivals. Natuurlijk kwam hij als 1 van de laatste door het poortje heen. En toen kwam ik weer in het Lemon Creek hotel... JAA!!! Een warme douche!!! Een w.c.!!! En een king sinze bed waar ik zelfs horizontaal in kan liggen. Frank heeft zich gewoon opgeofferd en ik mag in het king size bed liggen en hij ligt op het bedje wat erbij is gezet.

Na een toastje met kaas (JAA, KAAS!!) is officieel de vakantie ingeluid!

De volgende ochtend werden we om 07:30 uur al wakker, terwijl we heel laat in bed lagen en voor Frank helemaal omdat Nederland en Gambia 2 uur tijdverschil hebben. Ik heb helaas heel slecht geslapen in dat gigantische bed, omdat ik nog steeds heel veel jeuk heb over mijn lichaam. Die spuit en de drie verschillende medicijnen hebben niet echt gewerkt. De bultjes zijn wel minder, maar de jeuk is alleen maar erger geworden.
Ik heb zelfs die nacht nog een plens ijskoud water over me heen gegooid om de jeuk te stoppen. En geloof me, dat doe ik niet voor mijn plezier =)

Na het ontbijt zijn we richting Banjul gegaan. Ik merk dat ik het daar nu wel een keer gezien heb en als ze je op de markt beginnen te herkennen weet je dat je er te vaak komt :p

Eenmaal terug in het hotel zijn we richting strand gelopen en ben ik in slaap gevallen, vanwege de slechte nachtrust. Wel raar dat ik prinsheerlijk in slaap val op een houten strandbedje en dat ik niet kan slapen in een bed waar ook de koningin U tegen zegt.

Die avond hebben we veel te lekker gegeten in het hotel en kwamen de Afrikaanse dansers weer een optreden verzorgen. Toen een Afrikaanse danser richting mij kwam lopen en zei dat ik zo moest dansen, wist ik dat het tijd was om terug te gaan naar de hotelkamer. Ja sorry, daar had ik geen puf voor en ik lijk een houten vork naast hun.

Na een powernapje heb ik Frank het uitgaansleven in Gambia laten ervaren. Frank liep club Wow in en het eerste wat hij zei was "pff, wat stinken ze hier zeg". Het erge is dat ik het niet eens meer ruik... ben er echt aan gewend geraakt.
Vanwege de drukte, het zweet, de lucht en gebrek aan glazen was het tijd om terug te gaan naar het hotel.
Frank wilde wat drinken bestellen maar helaas, de drank was er wel, maa de glazen niet meer. Ja, dat hoor je niet vaak hè? Dat de glazen op zijn in een club.

De volgende ochtend werd ik zowaar wakker van de wekker, maar hij ging net iets te vroeg. (09:00 uur).
Om 09:30 uur zaten we brak en fruitig aan het ontbijt. Je kan maar tot 10:00 uur ontbijten en ik ben niet zo'n persoon die om 09:59 uur aan komt zetten om te ontbijten. We hadden een drukke dag voor de boeg en we zijn ook de hele dag weggeweest.
Met de bushtaxi zijn we richting Abuko nature reserve gegaan. Toen we uit wilde stappen en de man de deur open schoof, viel de gehele deur eruit hahahaha. Nee, daar mag je niet om lachen, Renske! Dat is zielig!

Abuko is echt puur natuur. Ik was er zelf ook nog niet geweest, omdat ik hoorde dat je veel moest lopen en ja, ik ben best wel lui. Maar nu, achteraf gezien baal ik dat ik met mijn ouders daar niet naartoe ben gegaan.
Na het nature park zijn we richting Lamin Lodge gegaan en hebben we weer heerlijk gevaren over de mangrove. Het blijft mooi en rustgevend!

Nu typ ik mijn verhaaltje rustig af, omdat Frank in slaap is gevallen. Ach, ik laat hem maar slapen. Ik was de eerste week in Gambia ook helemaal kapot door alle indrukken ;)

Deze week hebben we veel leuke dingen op de planning. Morgen gaan we bijvoorbeeld een auto huren voor de hele dag, maar dat vertel ik allemaal in mijn volgende verhaal!

Fijne pinksteren!


xxxx Fatou