Bult Renske

Dag iedereen!

Zoals jullie onderhand wel gewend zijn is het weer tijd voor een verslag:) Ik heb weer lekker veel meegemaakt in deze week en dat zal ik met jullie delen.

Ik was gebleven bij 5 mei, bevrijdingsdag. Ik heb hier eigenlijk niks aan gedaan. Ik heb een beetje mijn was weggewassen en een lome zondag gehad. Die avond ging Dawda (uitspreken als Dauwda) een vriend van mijn gastgezin, kip maken. Het heeft 2 uur mogen duren, maar het was wel lekker! Ik heb een heel gezellige avond gehad met mijn gastgezin en ik heb voor de hele compound Nederlandse thee gemaakt! Ze gooiden er allemaal een kilo suiker in, maar toen vonden ze het volgens mij wel lekker. Het was wel een typisch gezicht. Ik zat met een fluitketel op mijn gasstelletje de thee te maken en tegenover mij zat Dawda kip te maken op de Afrikaanse manier met kooltjes op een soort van vuurkorf. Het was een heel mooi verschil waarin je goed de cultuur en rijkdom verschillen tussen Europa en Afrika kon zien.

De dag erna begon zoals gewoonlijk weer mijn stage. Ik moest de klas overnemen voor 1.5 week, omdat mij dat gevraagd was. Ik ging met volle moed en veel motivatie naar stage. Heerlijk om je eigen klas te hebben hoor!
Ik heb heel veel les gegeven en de kinderen wisten niet wat ze overkwamen. Ze waren echt aan de pauzes toen hihi.

Die avond ben ik wezen hardlopen met Bamba, mijn gastvader. Hij wilt van zijn bierbuikje af en is daarom wat bewuster geworden qua gezondheid. Dat hoor je niet vaak hè? Dat een Afrikaan aan de lijn doet. Je zou zeggen dat dat vanzelf gaat in een land als Afrika.
Het was best wel zwaar over die zandvlaktes, maar oh zo heerlijk =D Bamba herhaalde op de terugweg tijdens het hardlopen continu "I'm fucked up! Fatou, I'm fucked up". Haha

De dag erna wederom een zeer productief dagje gehad op stage. Wat ik vandaag heel heel heeeeel gaaf vond om te zien was dat een leerkracht een les van mij had overgenomen. Ik ben nu intensief bezig met het aanleren van de tafels. Een aantal weken geleden had ik dat ook geïntroduceerd bij haar in de klas en zij had die les gezien. Zij had namelijk bij de kinderen gelijk de tafels aangeleerd als bijvoorbeeld 2 x 1= 2. Veel te abstract dus.
De kinderen zullen misschien het antwoord weten, maar ze zullen geen idee hebben wat 1x2= nou betekent. Vorige keer had ik dus wat anders gedaan, zodat de kinderen gingen begrijpen wat nou 1 x 2 betekent. Ik had uitgelegd dat 1 x 2 hetzelfde is als 1 groepje van bijvoorbeeld 2 ballen. Dit liet ik ze neerleggen met verschillend materiaal zoals dopjes van frisdrank flessen en kleine beertjes. Ze moesten doen wat ik zei bijvoorbeeld: " leg 3 groepjes van 2 dopjes neer. Hoeveel is dat samen? Daarna maak je de koppeling met het keerteken. Dus 3 x 2. Maar met die fase ben ik een aantal dagen geleden pas gestart.
Ik zag dus in het schrift van de kinderen dat de leerkracht mijn lesje had overgenomen en had gegeven aan de kinderen. Hoe cool is dat?? Zien dat de leerkracht jou les overneemt! Cool!
Ik hoop dat ik uiteindelijk de koppeling met 1 x 2 kan maken en dat ze dat gaan begrijpen voordat ik terugga naar Nederland.

Na wat lesjes hier en daar en een tapallappa met gekookte aardappel verder, was het tijd om in het magazijn van de school te neuzen. Ik wilde dit keer gericht zoeken naar methodes of oefenopgaven. Ik ben dus alle dozen wezen uitzoeken en wat ik toen allemaal tegenkwam... Zo zonde dat het gewoon allemaal in het magazijn gedumpt wordt. Degene die alle materialen geeft zei al dat hij het jammer vond dat hij nergens zijn materialen terug zag. Ook als er bijvoorbeeld heel veel knuffels worden gegeven, nemen de leerkrachten die mee naar huis.. ik heb lekker veel uit het magazijn gepakt en de kinderen vonden het geweldig om met deze nieuwe spullen te werken.
Ik moet aan de leerkrachten ook maar even duidelijk maken dat er een goudmijn in het magazijn ligt voor de kinderen.

Na stage had ik weer een Afrikaanse dansles. Het was erg leuk, maar wel vermoeiend als je al best veel spierpijn in je benen hebt van het hardlopen ;)

Woensdag had ik alweer mijn laatste stagedag. Jullie zullen wel denken "huh, Renske, je zou donderdag ook naar stage gaan!". Dat klopt, dat wilde ik ook met mijn goede gedrag, maar ja ik was even vergeten dat het hemelvaartsdag was en daarom de scholen allemaal dicht zijn. Ach, wat jammer nou;)
Ik merkte nu al dat ik vooruitgang zag bij sommige kinderen. Wat een goed en voldaan gevoel geeft je dat zeg! Na stage ben ik wezen kijken bij Second Home, omdat veel kinderen van mijn stageschool daar verblijven. De naam zegt het al, het tweede huis. Kinderen met beperkingen waar de ouders niet voor, of niet voor willen zorgen komen in Second Home terecht. Ze zitten er goed bij moet ik zeggen! Luxer dan ik in ieder geval, maar ja dat is ook niet zo heel moeilijk;)

Die avond besloten we om lekker te borrelen in Senegambia, omdat we de dag erna vrij waren. Na een wijntje en een dansje kwam er zo'n rare pannenkoek aan. Hij pakte mijn hand en tolde mij alle kanten op. Ik was gewoon duizelig nadat het nummer voorbij was. Dat wijntje was er wel weer gelijk afgetraind!

Om 00.15 uur waren we moe en gingen we naar huis. Ik bij Koen achterop en toen begon het gezeur bij de checkpoints weer omdat we geen helm droegen. Na 10 meter rijden werden we bij de eerste aangehouden en dat was een flinke chagrijn! We moesten alle papieren laten zien en de motor parkeren in de berm. De politieman zei dat hij de motor innam en dat wij maandag moesten voorkomen en dus naar de rechtbank. HA, wat een giller weer. Natuurlijk waren we het hier niet mee eens, maar van de vorige keer had ik geleerd dat ik wijselijk mijn mond moest dichthouden. Ik begon me te gedragen als een slachtoffer, want ja ik was heel erg ziek;)
En Koen moest mij zogenaamd heel snel ophalen omdat ik ziek was en in die haast was hij zijn helm vergeten.
Er kwam een andere politievent aan die vroeg wat we hier deden en toen zeiden we dat we leerkrachten waren, maar als de motor nu werd ingehouden, tsja, dan konden wij de dag erna geen les geven aan die arme kindertjes ;)
Hij zei toen tegen die chagrijn dat hij ons moest laten gaan. haha.
Op de motor kreeg ik de slappe lach om dit domme akkevietje, maar ik moest al snel weer in mijn slachtoffer rol kruipen omdat we bij de volgende checkpoint aankwamen. Daar kwamen we snel vanaf toen de politieman zei dat ik het koud had. Toen zei ik "ja, daarom wil ik snel naar huis." En toen mochten we snel weer weg :p
Het is hier allemaal zo makkelijk! Koen vertelde mij onderweg dat hij zelfs een keer er onderuit kwam omdat hij had gezegd dat hij heel nodig moest plassen. Moet ik eens in Nederland proberen als ik zonder helm rijd. Ja sorry, vergeten want ik moet heel nodig plassen. Yeah right!

Die donderdag waren wij dus vrij i.v.m. hemelvaartsdag. We hebben lekker op het strand gelegen en toen kwam ik erachter dat ik van top tot teen onder de kleine bultjes zat. Zelfs mijn oren! En jeuken...HALLO.
Vorige week kwamen er al wel hier en daar wat bultjes op mijn lichaam maar ik had zoiets van "tsja, het zal wel". Ik dacht meer aan warmte bultjes of zo. Maar ze werden geleidelijk aan steeds erger en het werden er steeds meer. Ook dacht ik dat het misschien nog een reactie was op mijn ziek zijn van een 1.5 week geleden. Nou niet dus, want nu ben ik niet juf Renske, maar bult Renske.

Ik heb Metsje (mijn intervisie docent) gebeld om te vragen wat ik moest doen en zij raadde mij aan om naar de apotheek te gaan. Dit advies heb ik braaf opgevolgd met als gevolg allergie tabletten mee terug. Ik had namelijk een allergische reactie volgens hun, maar dat kon op van alles zijn. Ik word wel een beetje moe van dat gekwakkel de laatste maand.

Afgelopen vrijdag hadden wij weer het Corporal Punishment project. Ook dit keer hadden wij veel moeite met het overtuigen van de leerkrachten dat de stok geen middel is om kinderen te straffen. Ik kreeg opmerkingen terug van de leerkrachten waar ik me best wel in kon vinden. Zij zeiden dat de kinderen thuis ook geslagen werden en dat het probleem dus ook thuis ligt en dat je daar moet beginnen als je een project start zoals Corporal Punishment. Ook is het niet haalbaar om nu gelijk Corporal Punishment uit de cultuur te krijgen. Dit heeft tijd nodig. Nou daar ben ik het wel mee eens. Dat is realistisch.

Die avond hadden we een "concert" van Jaliba Kutajeh. Zoek maar op google, dan hoor je vanzelf dat het leuk is voor 5 minuten, maar dat je er daarna ook wel genoeg van hebt:p Voor mijn gastgezin was het een hele happening. Mijn gastvader en moeder zagen er super sjiek de sjeik uit! Mijn gastvader droeg zelfs een stropdas! Wel een beige broek met penstrepen erin en hardloopschoenen eronder, maar dat maakt niets uit haha.
Hij was ontzettend zenuwachtig, omdat hij al heel lang fan is van hem. Mijn 2 oudste gastbroertjes zijn ook fan van hem, maar konden een ticket niet betalen. Ik heb toen met Koen besloten om de tickets voor mijn 2 gastbroertjes te betalen als verrassing. En ze waren daar heel erg dankbaar voor.
Om 18.30 uur waren we op de plek waar het concert werd gegeven. Natuurlijk een concert in Gambia Style. In de buitenlucht, met gigantische boxen die al 10 keer zijn opgeblazen en op standje gehoorbeschadiging staan, en waar je continu een rond zingend geluid doorheen hoort.
Wij zaten op de voorste rij, achter de Very Important Persons. Een ticket voor ons kostte 100 dalasi p.p. (2.50 euro) en de VIP plekken kostte 10.000 dalasi per tafel!!! dat is is 250 euro per tafel. En echte VIP plekken waren het nou ook weer niet, Gewoon een plastic tuintafel met plastic tuinstoelen.

Om 20.00 uur begon meneer Kutajeh te pingelen op zijn kora. Bluhh, na 20 minuten had ik het al wel weer gezien, maar mijn gastgezin vond het helemaal geweldig. Als er een nummer werd gedraaid stond iedereen op van zijn plastic tuinstoeltje en ging richting het podium. Daar gingen ze allemaal dansen en gooiden ze letterlijk met geld. Het is namelijk normaal om heel veel geld aan deze man te geven. Er staat ook een kartonnen doos voor zijn voeten op het podium en daar moet je dus heel veel geld in gooien en tussendoor even met je heupjes zwaaien.
Toen ik zag hoeveel geld erin werd gegooid was ik echt heel verbaasd. Mijn gastvader swingde de hele boel bij elkaar en bleef maar met dalasis gooien richting die kartonnen doos. Ik had 1 muntje van 1 dalasi in mijn hand, maar die heb ik maar vastgehouden, want ik denk dat ik wel heel erg voor joker stond als ik dat erin zou gooien als Europeaan, terwijl de Afrikanen meer geld erin gooiden :p


Ik heb het uiteindelijk tot half elf uit weten te zitten en toen konden mijn oren het echt niet meer aan. Samen met mijn huisgenoten ben ik richting huis gegaan en lekker mijn bed in gekropen. Volgens mij loop ik hier een chronische gehoorbeschadiging op, maar goed.

De volgende dag werd ik wakker als Bult-Renske in het kwadraat. Ik zat echt he-le-maal onder! Ik had er alleen maar meer gekregen en de jeuk was echt niet te houden meer.
Ik heb uiteindelijk weer Metsje gebeld en toen moest ik richting het ziekenhuis. Dat was ook weer een klein avontuurtje op zich.

Eenmaal aangekomen moest ik beginnen met een bloedtest en een urinetest. Godzijdank hoefde ik niet in dat veel te kleine potje te plassen, omdat ik zei dat ik niet hoefde te plassen :p De bloedtest was volgens mij wel goed. Mijn bloedsuiker was in ieder geval in orde, dat kon ik stiekem meelezen.
Na deze testjes moest ik weer in de wachtkamer wachten op de uitslag. Ik werd tussendoor weer door een ander geroepen om weer wat andere testen te doen. Mijn gewicht, temperatuur, bloeddruk en lengte werden gemeten en die standaard vragenlijst werd ook even gevraagd. Mijn temperatuur was wel een beetje aan de lage kant, maar ik denk dat die meter niet helemaal goed meer was, want mijn temperatuur was 35.1 graden.
Daarna mocht ik weer lekker lang wachten in de wachtkamer en toen was het uiteindelijk tot om naar de big boss te gaan.
De dokter vroeg wat het probleem was en dat liet ik hem zien. Hij heeft alleen zijn ogen gebruikt. Niet eens even van dichtbij bekeken, maar gewoon met zijn ogen van top tot teen mijn lichaam bekeken. En ja, toen had ik een geïnfecteerde allergische reactie. Wat een mond vol hè?

Ik moest doorlopen naar het apotheekje van het ziekenhuis en daar kreeg ik de lading medicijnen. Eerst schreef de man op een afscheurt stuk papier (wat dus als bonnetje moest dienen) hoeveel ik moest betalen en met dat "bonnetje" moest ik weer naar de receptie.
Daarna moest ik terug naar de apotheek en kreeg ik mijn medicijnen. Hij pakte opeens een injectienaald en twee potjes met prut erin. Dus ik vroeg "wat moet ik daarmee?", waarop de assistent heel droog zei "ja, dat moet je inspuiten in je hand". Ik keek Koen verbaasd aan en zei dat ik dat zelf echt niet kon. Ik houd al niet van naalden en hoe weet ik nou hoe ik een injectienaald moet gebruiken. Ik ben een juf geen dokter!
Ik zei tegen die man dat ik dat zelf echt niet kon doen en gelukkig was hij bereidt om mij te helpen.

Ik moest met hem mee naar een hokje waar ik zo'n doktershandschoen om mijn arm heen gebonden kreeg (in plaats van zo'n band) en toen kon hij mijn aders vinden. Alles op de Gambiaanse manier hè;)
Ten eerste, ik houd niet van naalden, ten tweede, ik houd niet van naalden in Gambia en ten derde, ik hou niet van naalden in Gambia met een prutje waarvan ik niet weet wat het is.

Op hoop van zegen dacht ik dus maar.
Binnen een aantal minuten zaten de twee flesjes met prut in mijn arm. Ik kreeg het ingespoten zoals een infuus zeg maar.
Bluhh, ik was gelijk lekker duizelig door al die naalden. Eerst met bloedprikken en nu weer. En ik ben daar al zo'n held in;) Op zulke momenten moet ik gewoon mijn moeder bij me hebben en een ijsje voor de troost! Zo gebeurde dat vroeger ook altijd:p

Nu heb ik 3 paar medicijnen (vraag me niet wat, maar Wien heeft het opgezocht) en een zalfje. Ik hoop echt dat het weggaat nu want het ziet er niet uit.

Na dit kleine avontuurtje was het tijd voor het zwembad in het Senegambia hotel. Dit zwembad is echt super groot en heerlijk om in te zwemmen. Tegen betaling mag je daar als niet-gast zwemmen. WAUW! Wat voelde ik me op en top toerist zeg! Het was gigantisch groot! Een zwembad wat gewoon aan het strand ligt...mooier kan niet. En hoe fijn is het om echt te kunnen zwemmen zonder tekens geschept te worden door een vloedgolf.

Die avond hadden wij een feest op Sanyang beach omdat het Bob Marley dag was. Bob Marley is hier best wel heel belangrijk persoon, dus die avond was het tijd voor een reggae feest.
Met de bushtaxi gingen wij richting Sanyang. Als je niet goed wist waar Sanyang lag, dan kon je dat al wel ruiken. Goedemorgen wat een wiet lucht! Echt niet te harden!
Na een uur chillen, hangen en vieze wijn drinken besloten we om naar Senegambia te gaan, omdat daar ook een programma bezig was voor Bobbie.

Bob Marley is echt hun grote held hier! We gingen naar club Wow om wat dansjes te wagen. Gelukkig werd er niet alleen Bob Marley muziek gedraaid, want uiteindelijk word ik daar ook heel loom van. Toen de eerste Bob Marley uit de speakers van club Wow knalden ging het dak eraf en voelde ik me niet helemaal veilig meer. Ik had geen hakjes aan omdat we eigenlijk zouden feesten op het strand, dus ik voelde me lekker klein. Al die Gambianen gingen helemaal uit hun plaat en ik moest uiteindelijk gewoon naar buiten lopen anders werd ik gewoon verpletterd.

Om 03.30 uur lag ik in mijn mandje, dus het was verder wel een geslaagde avond ;)
De volgende dag was ik alweer vroeg uit de veren. Ik heb zoals elk weekend mijn was gewassen en toen ben ik 's middags met Koen richting Banjul gegaan. Ik heb daar 3 heel mooie schilderijen gekocht en een kleine pounder (Om eten in te stampen). Die drie schilderijen beelden drie typisch Afrikaanse dingen uit. Echt heel erg leuk!
Het eerste souveniertje voor mezelf is in de pocket!

Vandaag is het alweer maandag en heb ik net mijn eerste stagedag van de week erop zitten. Wat een frustrerende dag zeg! Mijn stem heb ik nog niet helemaal terug, dus het praten is best vermoeiend.
Maar waar ik vorige week geëindigd was, is niet veel meer van te zien. Ik moest met de kinderen eerst weer bij het begin beginnen en toen begon er weer een lampje te branden. Het moest even een halve ochtend duren, maar dan heb je ze ook weer op het niveau van vorige week. Nu hopen en zorgen dat ze dat vast blijven houden!

Vrijdag aanstaande komt Frank mij opzoeken in Gambia. Ik kan niet wachten om samen met hem een week vakantie te vieren. Volgende week heb ik ook weer een warme douche en een wc. Daar kan ik ook heel erg naar uit kijken. Die emmer met water (mijn douche) en dat gat in de grond begin ik steeds minder leuk te vinden...

Tot het volgende reisverslag maar weer!

P.S. Jullie krijgen nog maar 3 of 4 verslagen te lezen en dan is het voorbij....