Dotjes
Blijf op de hoogte en volg Renske Ruesink
28 Februari 2013 | Guinea-Bissau, Gambia
Dag iedereen!
Hier weer een verhaaltje vanuit het warme Gambia.
Ten eerste, bedankt voor alle leuke reacties. Ik zit hier met een dikke lach om mijn gezicht de berichten te lezen. Erg leuk.
Ik heb natuurlijk weer heel veel meegemaakt. Zoveel dat ik uiteraard niet weet waar ik moet beginnen, maar ik heb mijn reisdagboekje naast me liggen, dus ik probeer een samenvatting te schrijven van de afgelopen dagen.
Nou, deze week begon mijn stage.
Afgelopen maandag ging de wekker om 05.30 uur. GOEDEMOGGEL!!!!
Ik was redelijk fris en fruitig, omdat ik om half negen mijn bedje in ging. (Zie papa, ik kan wel vroeg naar bed gaan hoor!) Ik heb de man met de hamer die dag dus niet gezien.
Om 06.30 vertrokken we vanaf de campus om met de bustaxi richting Busumbala te gaan. In Busumbala zouden we opgehaald worden met de schoolbus om richting mijn stage te gaan. Die bus zou om 07.00 uur ons ophalen. Maarja, we zijn in Afrika he!! Dus we werden om 08.10 uur uiteindelijk opgehaald.
Benthe, Nathalie en ik hebben dus ook gelijk besloten om voortaan met het openbaar vervoer te gaan. Dan zijn we ongeveer een uur onderweg. Veel korter.
Na een hectische rit kwamen we aan op de methodist special needs school. De kinderen moesten het volkslied zingen, wat bidden hier en daar en toen was het tijd om de klas in te gaan.
Ik moest wel erg wennen zal ik je zeggen. Aangezien er niet genoeg lokalen zijn op de school, zitten er drie klassen in 1 lokaal.
Er werd die dag niet echt les gegeven, wat ik zelf wel frustrerend vond om te zien.
Maar goed. De dag erna ging het al wat beter.
Ik moet nog erg wennen aan de manier van "lesgeven" in Gambia, maar daar zal ik mijn draai uiteindelijk ook wel in vinden!
De kinderen komen ongeveer om 09.00 uur aan op de school en zijn uit om 14.00 uur. Na een gesprekje met de directeur en wat uitleg vroegen we ook hoe laat wij aanwezig moesten zijn. Dat maakte niet echt uit ha ha. Omdat het niet altijd eenvoudig is om via het openbaar vervoer te reizen moeten we zelf maar zien hoe laat we aankomen. Kunnen ze dat in Nederland ook niet even invoeren?
We houden 09.00 uur aan, maar we zijn tot nu toe nog elke dag iets te laat geweest.
Gisteren was het echt heel erg. Ja mensen, de benzine was OP in Gambia. gewoon OP!! Dit kun je toch niet voorstellen? Er reden daardoor echt heel weinig busjes en heel veel mensen konden zich niet verplaatsen van A naar B. Wij dus ook niet wat uiteindelijk resulteerde tot een reis van dik 2 uur.
De oudste leerling op mijn school is 30 (!!) en de jongste is 3.
Nu kom ik gelijk bij mijn titel van dit verhaal, dotjes.
Wieneke noemt altijd van alles een " dotje" Dit heb ik overgenomen. In mijn klas heb ik veel kinderen met het syndroom van down. Volgens mij is dat deels hetzelfde als in het Nederlands daarom heb ik voor als ik het over die kinderen heb, de naam Dotje gevonden. Wij noemen deze kinderen nu dus dotjes. Maar het zijn ook echt dotjes!! Zo lief!!
(Nouja, in de pauzes slaan ze elkaar en zo)
Ik heb nu dus drie dagen stage achter de rug. In april kom ik terug op deze school, omdat ik a.s. zondag vertrek naar Njawara voor een maand. Ik vind dat wel leuk, omdat ik dan ook kan zien hoe het op een reguliere school eraan toe gaat. Hoe streng, hoeveel structuur etc. Dit zie ik op deze school nog niet echt. Ik hoop daarom dat ik na Njawara een mooi project kan opzetten voor de Methodist school.
Gister avond werd ik door Rik en Mona opgehaald om llekker hollands te eten in Senegambia. WOW, wat veel blanke mensen opeens bij elkaar zeg! Ik voelde me ook lekker een toerist en die hebben we ook uitgehangen.
De fles rose werd besteld en al snel was die leeg :)
Toen ik de menu kaart opende dacht ik...WAUW...JEEJ...YES!!! PIZZAAAAAA!!!!
Ik heb dus een lekkere, vette pizza naar binnen gewerkt. Hmm wat kan een mens daar van genieten na elke dag rijst en vis.
Na tien minuten had ik mijn buikje dan ook helemaal rond gegeten. Toen we de rekening wilde vragen, duurde het eerst heel erg lang. De man zei: " yes, yes". Maar er kwam geen rekening.
Dus, zo ongeduldig als wij Nederlanders zijn, vroegen we het een aantal minuten later weer.
Toen kwam de man met de mooiste opmerking van de avond. Hij vroeg aan Mona (25 jaar) Is that your mother? En toen wees hij naar MIJ!! Ik zat dus te gillen en te lachen tegelijk en Mo en ik kwamen niet meer bij.
Dat jaartje extra van twee weken geleden is dus hard aangekomen.
De Afrikanen zijn hier heel erg "sms-erig" Ik krijg elke dag wel een berichtje met hoe het met mijn "body" is. Vervolgens krijg ik een sorry terug als ik nog zeg dat ik nog steeds erg verkouden. Schattig he, haha. Verder doen we veel leuke dingen met de lokale bevolking. Ik ben echt al helemaal ingeburgerd. Zelfs met mijn kleurtje, alhoewel ik nog niet zwart ben.
Vandaag ga ik weer gezellig met Rik en Mona wat doen en we gaan frikadellen eten!! Ik ben deze twee dagen dus echt weer een typische hollander.
Dat zal a.s. zondag wel weer anders worden als ik naar Njawara ga. Dan is het weer bye bye luxe.
Ik heb ook mijn eerste berg met was weg gewassen. En alles met de hand!! Schouderklopje.
Mammie, ben je niet trots op me?
Nou mensen ik ben nu weer even door mijn vertel stof heen. Het kan zijn dat jullie nu een maand niets meer van me horen omdat ik in de middle of niks zit.
Heel veel liefs,
Fatou
P.S. Ik typ dit verhaal lekker aan het strand met een koude cola. Wat een leven.....
Hier weer een verhaaltje vanuit het warme Gambia.
Ten eerste, bedankt voor alle leuke reacties. Ik zit hier met een dikke lach om mijn gezicht de berichten te lezen. Erg leuk.
Ik heb natuurlijk weer heel veel meegemaakt. Zoveel dat ik uiteraard niet weet waar ik moet beginnen, maar ik heb mijn reisdagboekje naast me liggen, dus ik probeer een samenvatting te schrijven van de afgelopen dagen.
Nou, deze week begon mijn stage.
Afgelopen maandag ging de wekker om 05.30 uur. GOEDEMOGGEL!!!!
Ik was redelijk fris en fruitig, omdat ik om half negen mijn bedje in ging. (Zie papa, ik kan wel vroeg naar bed gaan hoor!) Ik heb de man met de hamer die dag dus niet gezien.
Om 06.30 vertrokken we vanaf de campus om met de bustaxi richting Busumbala te gaan. In Busumbala zouden we opgehaald worden met de schoolbus om richting mijn stage te gaan. Die bus zou om 07.00 uur ons ophalen. Maarja, we zijn in Afrika he!! Dus we werden om 08.10 uur uiteindelijk opgehaald.
Benthe, Nathalie en ik hebben dus ook gelijk besloten om voortaan met het openbaar vervoer te gaan. Dan zijn we ongeveer een uur onderweg. Veel korter.
Na een hectische rit kwamen we aan op de methodist special needs school. De kinderen moesten het volkslied zingen, wat bidden hier en daar en toen was het tijd om de klas in te gaan.
Ik moest wel erg wennen zal ik je zeggen. Aangezien er niet genoeg lokalen zijn op de school, zitten er drie klassen in 1 lokaal.
Er werd die dag niet echt les gegeven, wat ik zelf wel frustrerend vond om te zien.
Maar goed. De dag erna ging het al wat beter.
Ik moet nog erg wennen aan de manier van "lesgeven" in Gambia, maar daar zal ik mijn draai uiteindelijk ook wel in vinden!
De kinderen komen ongeveer om 09.00 uur aan op de school en zijn uit om 14.00 uur. Na een gesprekje met de directeur en wat uitleg vroegen we ook hoe laat wij aanwezig moesten zijn. Dat maakte niet echt uit ha ha. Omdat het niet altijd eenvoudig is om via het openbaar vervoer te reizen moeten we zelf maar zien hoe laat we aankomen. Kunnen ze dat in Nederland ook niet even invoeren?
We houden 09.00 uur aan, maar we zijn tot nu toe nog elke dag iets te laat geweest.
Gisteren was het echt heel erg. Ja mensen, de benzine was OP in Gambia. gewoon OP!! Dit kun je toch niet voorstellen? Er reden daardoor echt heel weinig busjes en heel veel mensen konden zich niet verplaatsen van A naar B. Wij dus ook niet wat uiteindelijk resulteerde tot een reis van dik 2 uur.
De oudste leerling op mijn school is 30 (!!) en de jongste is 3.
Nu kom ik gelijk bij mijn titel van dit verhaal, dotjes.
Wieneke noemt altijd van alles een " dotje" Dit heb ik overgenomen. In mijn klas heb ik veel kinderen met het syndroom van down. Volgens mij is dat deels hetzelfde als in het Nederlands daarom heb ik voor als ik het over die kinderen heb, de naam Dotje gevonden. Wij noemen deze kinderen nu dus dotjes. Maar het zijn ook echt dotjes!! Zo lief!!
(Nouja, in de pauzes slaan ze elkaar en zo)
Ik heb nu dus drie dagen stage achter de rug. In april kom ik terug op deze school, omdat ik a.s. zondag vertrek naar Njawara voor een maand. Ik vind dat wel leuk, omdat ik dan ook kan zien hoe het op een reguliere school eraan toe gaat. Hoe streng, hoeveel structuur etc. Dit zie ik op deze school nog niet echt. Ik hoop daarom dat ik na Njawara een mooi project kan opzetten voor de Methodist school.
Gister avond werd ik door Rik en Mona opgehaald om llekker hollands te eten in Senegambia. WOW, wat veel blanke mensen opeens bij elkaar zeg! Ik voelde me ook lekker een toerist en die hebben we ook uitgehangen.
De fles rose werd besteld en al snel was die leeg :)
Toen ik de menu kaart opende dacht ik...WAUW...JEEJ...YES!!! PIZZAAAAAA!!!!
Ik heb dus een lekkere, vette pizza naar binnen gewerkt. Hmm wat kan een mens daar van genieten na elke dag rijst en vis.
Na tien minuten had ik mijn buikje dan ook helemaal rond gegeten. Toen we de rekening wilde vragen, duurde het eerst heel erg lang. De man zei: " yes, yes". Maar er kwam geen rekening.
Dus, zo ongeduldig als wij Nederlanders zijn, vroegen we het een aantal minuten later weer.
Toen kwam de man met de mooiste opmerking van de avond. Hij vroeg aan Mona (25 jaar) Is that your mother? En toen wees hij naar MIJ!! Ik zat dus te gillen en te lachen tegelijk en Mo en ik kwamen niet meer bij.
Dat jaartje extra van twee weken geleden is dus hard aangekomen.
De Afrikanen zijn hier heel erg "sms-erig" Ik krijg elke dag wel een berichtje met hoe het met mijn "body" is. Vervolgens krijg ik een sorry terug als ik nog zeg dat ik nog steeds erg verkouden. Schattig he, haha. Verder doen we veel leuke dingen met de lokale bevolking. Ik ben echt al helemaal ingeburgerd. Zelfs met mijn kleurtje, alhoewel ik nog niet zwart ben.
Vandaag ga ik weer gezellig met Rik en Mona wat doen en we gaan frikadellen eten!! Ik ben deze twee dagen dus echt weer een typische hollander.
Dat zal a.s. zondag wel weer anders worden als ik naar Njawara ga. Dan is het weer bye bye luxe.
Ik heb ook mijn eerste berg met was weg gewassen. En alles met de hand!! Schouderklopje.
Mammie, ben je niet trots op me?
Nou mensen ik ben nu weer even door mijn vertel stof heen. Het kan zijn dat jullie nu een maand niets meer van me horen omdat ik in de middle of niks zit.
Heel veel liefs,
Fatou
P.S. Ik typ dit verhaal lekker aan het strand met een koude cola. Wat een leven.....
-
28 Februari 2013 - 13:29
Glenn:
Geniet er van Renske! In Nederland is het nog steeds koud ;) -
28 Februari 2013 - 14:51
Elly:
hallo renske, wat een super leuk verslag van leuke belevenissen! hoop, dat het met je " body" weer goed gaat.
geniet er maar lekker van , zeker van de lekkere temperatuur daar. ik zit hier in de franse ardennen en het is brrr, er ligt zelfs nog sneeuw.
veel plezier volgende week, dat wordt helemaal een bijzondere ervaring. knuffel, Elly.x -
28 Februari 2013 - 14:53
Inge En Iris Van De Heuvellaanschool:
haai Renske het DOTJE,
Hoeveel kinderen zitten er ongeveer in een klas?
En zijn de tafels wel goed voor de leerlingen tussen 3 en 30?
Hoe is de manier van lesgeven en hebben ze oude of nieuwe leermethodes?
En wat doen jullie leerkrachten aan het slaan, vechten enz.?
Wat vind je leuker, Gambia of Nederland?
Hopelijk wil je nog wel weer terug naar Nederland!
Hééél veel plezier (ook in Njawara), Groetjes Inge en Iris. -
28 Februari 2013 - 17:33
Frank Dekker:
haha nou nou wat moet jij afzien in het arme Gambia ;) -
28 Februari 2013 - 18:34
Renske Ruesink :
Hoi Heuvellaanschool!
Wat een boel vragen ha ha!!
Moest zeker van jullie meester.
Haha nou de tafels zijn uiteraard niet goed. De manier van lesgeven is "bijzonder" Laat ik het zo maar even noemen.
Tsja lesmaterialen...wat is dat? ;) Weinig gezien hier.
Wij moeten de cultuur respecteren nu. Ook het slaan en zo. Als kinderen met elkaar op de vuist gaan, staan we er wel tussen.
Gambia is heel relaxed. Alles op zijn tijd. Dat kun je in Nederland niet voorstellen.
Ik mis het Nederlandse eten wel!!!!!! -
28 Februari 2013 - 20:20
Mama En Wieneke:
Dag lief dotje ;-)
Wauw wat een mooi verslag weer! We genieten steeds weer van je
Avonturen.
En wat een prachtige foto's heb je al gemaakt zo genieten wij een beetje met je mee.
Hier is het toch steeds koud weer.
Ze zeggen dat het volgende week beter wordt en er voorzichtig lente achtlingen temperaturen worden verwacht.
Trouwens wat leuk om te zien dat de heuvellaanschool ook zo met je meeleeft.
Je pa is hartstikke druk met behangen schilderen etc. Voor opa en oma.
Ze gaan 19 maart verhuizen van Schiedam naar Apeldoorn
Het zal mij benieuwen hoe het ze gaat bevallen.
Zaterdag gaan we ook naar Schiedam om te helpen met opruimen en inpakken.
Verder gaat het allemaal z'n gangetje hier.
Ben ook nog snotverkouden
Nou lieverd we horen weer gauw van je en ik bel je zaterdag nog even voor dat je naar je volgende bestemming vertrekt.
Liefs en een hele dikke knuffel van pap, mam, Noortje en Sammy xxxx
-
03 Maart 2013 - 21:11
Rik:
Ik mis het nu alweer... -
09 Maart 2013 - 12:42
Francis:
Hoi lieverd,
Als je dit leest ben je waarschijnlijk weer terug op het Gambia-college.
Wat een avontuur daar in Njawara zeg.
We hebben wel weer even de bibbert gehad hier in het koude kikkerlanden.
Wij vinden het super zoals jullie je er door heen hebben geworsteld. Zijn ontzettend trots op je. Maar dat wist je natuurlijk al. Weet je dat je de eerste maand er al bijna hebt opzitten? Wat gaat de tijd toch snel. We hebben een fijn gesprek met Geert gehad en heeft ons helemaal gerust gesteld heel wat anders als toendertijd bij de EF. En weet lieverd wat je nu allemaal hebt meegemaakt je neemt het voor de rest van je leven mee in je rugzakje.
En dat rugzakje van jou is al aardig gevuld met zoveel levenslessen dat neem je mee voor de rest van je leven. Hopelijk vinden jullie weer opnieuw de draai in het mooie Gambia.
Monique is van de week geweest en dit was erg gezellig. Ook zijn Steef en Philip geweest. Heerlijk over jou kunnen kletsen. We vinden je kado prachtig en heeft een mooi plekje gekregen naast de foto van Annet. Ik weet namelijk zeker dat zij over jou waakt en je in bescherming neemt als het nodig mocht zijn. Weet je ik mis mijn grote zus ontzettend, wat had ik dit graag met haar willen delen, ze zou er genoten van hebben. Terwijl ik nu zit te typen ben ik goulash aan het maken, je pa heeft nu een dienst op Wenum. Mijn collega Arthur is aan het behangen in het nieuwe huis van opa en oma. Wordt erg mooi.
Nou lieverd geniet weer lekker van alles wat op je pad komt en nog maar een paar weekjes en we zien elkaar. Hele dikke knuffel van pap, mam, Noortje en Sammy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
