Fijne pasen!

Zo! Ik heb vakantie! Jaja, je kunt hier zelfs vakantie op vakantie hebben. De kinderen van mijn stageschool zijn lekker twee weken vrij, dus ik ook. Pfoe zeg, daar was ik aan toe;)
Ik zit nu dit verslag te typen en ik schrik er zelf van. Ik ben alweer een week verder. Wat gaat het snel!

Zoals gewoonlijk zal ik jullie weer vertellen wat ik deze week allemaal heb meegemaakt, want ik zit hier niet stil hoor!

Vorige week hebben we gezellig afgesloten met een borrel in Senegambia. Ik heb in club One nog een dansje gewaagt met een Gambiaan. Bij elk nummer wat live gezongen werd, wilde ik al naar de dansvloer rennen, maar helaas wilde niemand met mij mee. Toen een Gambiaan met een gigantisch prethoofd aan mij vroeg of ik wilde dansen dacht ik "ach, boeien ik ga gewoon!". Nou, ik heb gelijk een complete work-out gehad door die jongen. Wat kon hij swingen zeg! Ik kwam gewoon helemaal buiten adem terug bij de rest. Nu kon ik voor de verandering eens stil zitten op mijn stoel :p
De volgende dag, zondag brakdag, keek ik op mijn mobieltje en zag ik dat het 10 uur was. Hallelujah!! Ik heb gewoon uitgeslapen tot 10 uur! Wat een verademing! Meestal word ik elke dag wakker om 8 uur door alle herrie bij ons op de campus. Maar nu was het gewoon 2 uur later.
Ik ben er nog steeds verbaasd om.

Benthe en ik zijn nog even wezen internetten in Senegambia en toen heeft Pa, onze taxi chauffeur ons opgehaald. Wat een luxe he? Een eigen taxi chauffeur die ons elke dag weer overal naar toe neemt voor een armoedig bedrag. Wij betalen voor de rit van de campus naar Senegambia 25 dalasi per persoon. Deze rit duurt dik een half uur en omgerekend betalen wij 0.75 cent. Moet ik eens in Nederland proberen...

Afgelopen maandag begon mijn stage weer zoals altijd. We begonnen, zoals gewoonlijk, met wat sportactiviteiten. Dit keer bedachten we om te gaan hockeyen en we hebben vorderingen gemaakt! Dit keer deden maar liefst 2 leerkrachten mee! WHOEHOE!
We hebben besloten om heel veel te socializen en veel te aardig en enthousiast tegen ze te gaan doen, zodat we in hun "vertrouwens-zone" komen. En dat helpt volgens mij! 1 leerkracht wil mijn haar vlechten (alleen wil ik dat niet) en de andere wil met ons uit (jammer dat ik dat ook niet wil), maar ach ik blijf gewoon lief lachen :)

Mijn motivatie voor het lesgeven was afgelopen maandag flink gedaald. Wat was ik ontzettend gefrustreerd zeg! Ik gaf les aan groep 6, waarvan de oudste 19 jaar is. Wat een belachelijk, beschamend laag niveau zeg! Ze begrepen echt 0.0 van wat ik zei. Ze praatte mij alleen maar na of zeiden overal "yes" op. Mijn geduld werd goed op de proef gesteld. Ik ben begonnen met het alfabet. Ik wilde 2 letters aanleren, maar dat was al veel te hoog gegrepen. Die leerling van 19 jaar snapte er ook helemaal geen fluit van. Uiteindelijk had ik op een stukje papier de letters A en B groot geschreven en die moest hij overtrekken, maar dat was ook al te hoog gegrepen. In Nederland heb je leerling dossiers die je kan doorlezen en dan heb je wat achtergrond informatie over een leerling. Hier hebben ze dat niet en weten ze ook niet echt wat een leerling mankeert. Dit maakt het echt knap lastig. En om er nog een schepje bovenop te doen: ze verstaan ook nauwelijks Engels. Voor de dag erna had ik schrijfpatronen gemaakt, maar dat was ook al te lastig. Ik heb het (te vaak) voorgedaan, samen geschreven, hun hand vastgehouden, hun potlood in de goede richting gestuurd, maar nee, daarna zette ze alsnog een rechte streep door het golf patroon.
De dag erna was ik ook lekker gefrustreerd omdat ik van de leerkracht een les moest voorbereiden waarvan ik wist dat ze dat echt niet konden. De leerkracht had in elk schrift een lichaam getekend en de leerlingen moesten bij de streepjes de juiste lichaamsdelen schrijven. Oké, wat is hier lastig aan?
Ze kunnen niet schrijven.
Engelse woorden zijn sowieso al onbegrijpbaar
Leer ze maar eens dat je 1 foot hebt en 2 feet.
Waarvoor diende dat streepje ook alweer? Oja, daar moest het woord op komen te staan.
In kan natuurlijk ook gewoon lekker het lichaam inkleuren!
Of ik kras er gewoon doorheen, is ook leuk.
Not done dus.

Na mijn falende lesje ben ik naar de naaister gegaan. In eerste instantie zou ik mijn jurk zelf in elkaar flansen, maar omdat het volgende week vakantie is, moest het snel gemaakt worden. Dus heeft een dove man voor mij de jurk gemaakt. Hij is echt vet cool geworden! Niet dat ik erin gezien wil worden, maar wel leuk om te hebben.

Afgelopen dinsdag had ik mijn eerste dansles in Afrikaanse dans. Ik moest er 350 dalasi voor betalen (afzetter), dus ik had ook wel hoge verwachtingen.
Nou die heeft hij toch wel waar gemaakt! Wat was het leuk zeg! Het tempo ging uiteindelijk op turbo stand en ik had niet eens meer door wat mijn voeten deden, zo snel ging het.
We hadden les op een Afrikaanse dansschool. Zoals ik al zeg: Afrikaans. Dus nee, geen betonnen muren, geen draaitafels, geen dansvloer, geen CD speler. Gewoon lekker midden in de bush bush!
Ze hebben een stuk grond vrij gemaakt van bomen en dat was het dansvloertje. Lekker zanderig, dat wel. De CD-speler was in een levende vorm, namelijk wat Gambianen achter een djembe of een trommel. Wel grappig want als je een stukje moest oefenen en je zei: " vanaf het begin" gingen de Gambianen en in djembe's ook op de repeat stand. Handig toch?

Woensdag was mijn laatste stagedag voor de vakantie. De kinderen en de leerkrachten hadden de zomer/vakantie al iets teveel in hun bol, want er kwamen maar liefst 3 kinderen uit de schoolbus wandelen. Uit het second home busje waren er denk ik een stuk of 12. Wat een opkomst he;) Er werd geen les gegeven, omdat het de laatste dag was. Hahahahaha, wanneer wordt er wel les gegeven dan?
Om 12 uur zijn we naar huis gegaan en hebben we pannenkoeken gebakken voor Pa. Of hij het lekker vond, ik weet het niet:p

Donderdag ben ik samen met Koen achterop de motor naar Banjul (de hoofdstad van Gambia) geweest. Ik ben daar nu 3 keer geweest. Twee keer om te shoppen, maar Koen is daar niet zo van dus we hebben de hele dag cultuur gesnoven!
Om 10 uur stond de motor klaar en gingen we richting Banjul. Deze reis op de motor duurt ongeveer 1 uur. Onderweg kwamen we heel veel check-points tegen. (Je moet dan langzaam gaan rijden en dan geeft de politie je een seintje of je door mag rijden of niet). Uiteraard mochten wij niet doorrijden. Bij elke check-point moesten wij weer de weg af. De politie wilt vaak alleen maar een praatje maken met je maken, maar toch het is wel vervelend! In Banjul moesten we uiteraard ook stoppen. De politie vroeg eerst naar onze paspoorten. Ja Kwalitatief Uitermate Teleurstellend, ik had die niet mee. Dus ik me rijbewijs maar laten zien en toen vroeg hij naar mijn visum. Dus ik weer ja Kwalitatief Uitermate Teleurstellend, want die staat in mijn paspoort. Terwijl ik hem daar half zat te stressen kwam er een jeep voorbij met allemaal blanke mensen. Zij mochten wel gewoon doorrijden!! Dus toen de politie nog een keer naar ons visum vroeg zeiden wij dat het dikke onzin was dat hij ons visum wilde zien terwijl iedereen verder door mocht rijden. Nou, toen vroeg hij maar wat anders. Eerst kwam de vraag waar wij vandaan kwamen. Toen we zeiden dat we uit Holland kwamen, kwam hem dat heel goed uit want hij was nog opzoek naar een Hollandse deerne waarmee hij kon trouwen. Koen ook gelijk met zijn grote waffel zegt: " Hier, alsjeblieft!".
Nou, de politie ging er wat te serieus op in en toen zei Koen maar dat ik verlooft was in Nederland, waarop de politie antwoordde met: "Ja, maar niet hier in Gambia". Blegh.

Bij nog een check-point werd er naar onze helmen gevraagd. Koen antwoordde met: "ja sorry, verloren". En we mochten doorrijden. Haha, hoe makkelijk he!
Wel merk ik dat telkens als we bij een check-point staan en we zeggen dat we leerkrachten zijn, we vaak gelijk mogen doorrijden.

Na deze hectische rit kwamen we aan in Banjul. Ik had thuis uiteraard mijn huiswerk gedaan en in het boekje opgezocht wat voor een cultuur we konden snuiven. Bij binnenkomst in Banjul staat er een gigantische triomfboog ter ere van de president. Mijn toeristenboekje is zeer lovend over deze boog. Ik citeer: "aan de boog, het hoogste en overbodigste bouwwerk van Banjul, hing een prijskaartje van 10 miljoen dalasi. Toch jammer dat gekozen of door een staatsgreep aan de macht gekomen Afrikaanse staatshoofden het vaak nodig vinden een megalomaan eerbetoon voor zichzelf op te richten. Het geld dat ermee over de balk wordt gegooid zou zoveel beter besteed kunnen worden dan aan zo'n monster zonder waarde."

Nou, ik wilde dit monster dus wel even goed bekijken. Je kon het bouwwerk in voor 50 dalasi en dan kan je met de lift of de trap omhoog. Ik stond bij de lift, maar Koen moest zo nodig met de trap. En ik zei al dat het gebouw heel hoog was hè? Zucht.
Eenmaal op het hoogste punt aangekomen was het uitzicht wel heel erg mooi! Je zag de zee en de monding van de Gambia rivier.

Eenmaal beneden aangekomen kwam er een veel te enthousiaste soldaat aangelopen. Hij deed ook weer veel te aardig tegen ons en al snel kwam de vraag wat wij van elkaar waren. Na alle akkefietjes bij de check-points zei ik tegen Koen dat we vandaag maar even als man en vrouw door het leven gingen.
Tegen de soldaat zeiden we dus dat we getrouwd waren. Na ons verhaal van onze trouwerij wed bij elke Gambiaan die een praatje met ons maakte dit verhaal steeds verder aangedikt door Koen. Bij Gambiaan 1 waren we dus getrouwd. Bij nummero 2 getrouwd en op huwelijksreis, maar we verbleven wel in Brikama (armoedig deel). Yeah right.
Bij nummer 3 had Koen echt de smaak te pakken. We waren getrouwd, op huwelijksreis en we kwamen uit Spanje, SI, en onze namen waren Rosita en Jose. (J uitsprekend als G uiteraard). Bij de laatste was Koen ook nog geboren in Gambia. En ze geloofde ook alles gewoon.

Verder zijn we in Banjul nog even de mark op geweest en ben ik voor mijn zussie op pad gegaan omdat ze dezelfde schoentjes wilde als die ik had gekocht. Nou Wien, ik hoop dat je 2 paar genoeg vindt, want ik heb genoeg van het afdingen;)

Verder ben ik, speciaal voor mammie en pappie, nog een kerkhof op geweest. En wat voor een! Bbbrrr. De stenen waren gewoon kapot en je kon letterlijk in het graf kijken. Niks werd onderhouden en het lag ook niet allemaal keurig in rijtjes naast elkaar. Er lag naast een aantal graven een grote bult met bladeren, maar daar durfde ik niet overheen te lopen. Stel je voor dat ik er doorheen zak of zo en dat ik dan gezellig bij een man of vrouw in het graf lig.
Op de terugweg zijn we lekker wezen eten in Senegambia (wat een toerist ben ik toch) en hebben we wijntjes en biertjes gedronken :)

Vandaag heb ik een productief dagje voor school en het weekend is ook weer vol gepland!
Maaike is zaterdag jarig dus we hebben een feestje op de campus! Zondag is het pasen en gaat (bijna) de hele groep naar de kerk. Ik ben niet gelovig, dus ik ga maar paaseitjes zoeken op het strand.
Verder ga ik zondag ook verkassen van de campus naar de compound. Mijn ervaring op de campus zit erop en nu zal ik de rest van de tijd gaan wonen in Busumbala op de compound bij een gastgezin samen met Daan en Koen.

Maandag om 08.00 uur vertrekken wij voor een week naar Senegal.Wisten jullie dat Akon daar trouwens vandaan komt? Ik niet. We gaan lekker rondreizen een week lang!

Volgende week zal ik dus wel een heeeeeeel lang blogje hebben!

Tot volgende week!


Liefs,
Renske