Wil je met me trouwen?

Dag iedereen!

Zo, weer een week voorbij! Waar blijft de tijd joh! Het gaat veel te snel! Ik heb mijn reisdagboekje weer naast mij liggen, dus ik ga jullie weer wat indrukken geven van mijn week.

Nou, afgelopen maandag begon zoals gewoonlijk mijn stage op de special needs school. WOW, Benthe en ik waren gewoon 10 minuten te vroeg! Wat is dat nou weer! 10 minuten te vroeg, dat kan echt niet hoor.. Maar goed, we waren dus best wel trots op ons zelf, omdat we elke dag standaard te laat komen.
In de ochtend zijn we begonnen met de sportlessen die we moesten opzetten van de directrice. Het probleem wat ik nu heb ervaren is dat de directrice dit allemaal wel heel leuk kan bedenken en zo, maar de leerkrachten en de kinderen moeten het uiteindelijk doen. Ha, denk maar niet dat de leerkrachten hier gaan sporten. Wij hadden een prachtig parcours gemaakt en de bedoeling was om een soort van estafette te spelen. We hadden hoepels, stoelen, pionnen en op de pionnen een hockeystick waar ze dus overheen moesten springen. Elke leerkracht had al een mooi smoesje klaarliggen en dit was hetzelfde liedje voor de dinsdag en woensdag. Wel jammer, maar we zullen dit voor de leerkrachten toch anders aan moeten pakken. De kinderen vonden het wel geweldig en dat geeft mij ook een super gevoel natuurlijk.

Na de sportlesjes gingen wij "even" de roosters ophangen. Goeie genade zeg, wat een trammelant kwam daarvan!! Alle leerkrachten waren in rep en roer. Ze liepen van de ene klas naar de andere klas om te klagen en met andere leerkrachten te discussiëren. Oh oh.
Ze zeiden dat er helemaal niets klopte van de roosters en dat ze allemaal verkeerd waren en bla bla. Nou, wij wisten wel beter en wij denken dat ze gewoon op hun teentjes getrapt zijn, omdat ze nu met hun neus op de feiten gedrukt worden.
Ze moeten wakker worden en lesgeven aan deze kinderen!! Maar goed, na dik 30 minuten hadden we de roosters opgehangen en was de boel een beetje gesust. Gewoon lief blijven lachen Renske...

Vanaf dinsdag heb ik keurig lesgegeven volgens het eigen gemaakte rooster. Eindelijk! Lesgeven! Het mocht even een maand duren, maar nu had ik dan eindelijk echt weer een dagtaak aan het lesgeven. Heerlijk!
Wat wel grappig was, was dat ik die maandag aan een leerkracht vroeg of ik een aantal lesjes in haar klas mocht geven. Zij keek me bedenkelijk aan en zei: " ja, is goed! Ik ben er morgen niet!" En inderdaad, ze was er echt niet. Ik heb dus haar klas de hele dag onder mijn hoede gehad, maar dat vind ik juist super leuk en ik heb ze ook wat geleerd;)

Afgelopen zondag zou ik lekker internetten in Senegambia, maar overal lag het internet eruit. Pfoe, wat was ik gefrustreerd. Ik zou mijn opa en oma via skype spreken, omdat ze na heel veel jaren naar Apeldoorn zijn verhuist. Ik weet niet beter dan dat mijn opa en oma (van beide 89 jaar!!!) in Schiedam wonen, dus het is voor mij ook een heel gebeuren. Ik vind het ook wel deels jammer dat ik het niet heb mee kunnen maken, maar ik hoorde dat iedereen keihard heeft gewerkt aan hun nieuwe huisje, dus ik zit hier met een gerust gevoel. Maar even to the point. Ik wilde dus met mijn oma en opa skypen en dat ging dus niet. Ik dacht dat ik redelijk ingeburgerd was, maar op dat moment was ik heel erg gefrustreerd. Ik ben en blijf echt een Nederlander met een vleugje verwendheid.Gelukkig deed het internet de dag erna wel op en top en heb ik zeer leuke gesprekken kunnen voeren met mijn opa en oma.
Mijn oma vond het heel apart om mij te zien via de webcam en ze snapte er niet veel van, maar we hebben gezellig zitten babbelen!
Oja! Vergeet ik bijna iets.
Het is gebeurd hoor...
Ik heb mijn eerste huwelijksaanzoek gehad. Helaas kwam mijn oh zo overtuigende NO niet echt bij hem aan. Haha sukkel. Hij vertelde mij zijn hele plan en dat hij het een prima idee vond om samen te trouwen. Misschien moet ik er ook even bijzeggen dat ik die jongen misschien voor 2 minuten kende. Ik liep namelijk naar de taxi en toen kwam hij naast me lopen. Ik was natuurlijk heel druk in gesprek met mezelf en negeerde hem compleet, maar toen hij mij ten huwelijk vroeg moest ik hem toch even aankijken en uitlachen.

Van de week hebben we, jaja, pannenkoeken gebakken! In eerste instantie zouden we voor ongeveer 5 man pannenkoeken bakken, maar dit werden er uiteindelijk 18. De Gambianen vonden het lekker en 1 Gambiaan, ABC genaamd, heeft een pannenkoek speciaal voor mij gebakken. Haha, hij wist niet wat hij deed, maar hij smaakte redelijk. Ik vond het wel grappig om te zien. Een zwartje die gewoon Hollandse pannenkoeken staat te bakken, maar goed. Drukke bende dus bij ons! Aangezien we maar 1 gaspitje hebben, hebben we dik 2uur lopen bakken. Binnen 1 minuut waren alle pannenkoeken op.

Woensdag was alweer mijn laatste stage dag en had ik weekend. hihi. Vlakbij mijn stageschool zit zo'n plaatselijk kraampje waar je een brood kan kopen met allemaal rare fratsels erop. Ik nam een broodje met gekookte aardappel. Ik nam een lekkere grote hap en toen...iieeeeee. Er liepen allemaal miertjes in mijn brood. Aaah en ik had al een hap in mijn mond en er stonden allemaal Gambianen om me heen en..HELP. Nouja, dan maar rare gezichten want ik heb het lekker op de grond uitgespuugd en natuurlijk even iel iel bah bah gatver de gatver geroepen. Bbrrr ik zat gewoon op een mierennest te kauwen.
Wat mis ik mijn 2 donkere boterhammen met vlokken toch =(

Van de week heb ik trouwens kennis gemaakt met de vervelendste Gambiaan ooit! Eerst kwam de slechte "ik-wil-je-naam-truc" van, hoe heette je ook alweer? Pff dat had ik je nog niet eens verteld flapdrol.
Vervolgens moest meneer mijn nummer hebben, maar daar had ik geen zin in en als je ergens rechtstreeks leert te zijn dan is het hier wel! Dus ik recht in zijn gezicht: NEE. Hoppa! Maar hij werd gewoon bijna boos omdat hij mijn nummer niet mocht en hij smeekte er gewoon om. Dus toen zei ik "nee je bent vervelend!" en ben ik zelf maar weggelopen. De barman van Cafe Eddies is ook al zo vervelend. Uit wanhoop om een keer van hem af te komen had ik mijn Gambiaanse nummer gegeven, maar toen wist ik nog niet dat het internet daar zo goed was. Dus ik vet lang mijn plas ophouden, omdat ik niet langs de bar wilde lopen, maar uiteindelijk kon ik er niet omheen. Nou, hij was ook wel zeer gekwetst omdat ik niet op zijn smsjes terug antwoordde. Mannen snappen er niets van he? Al die stille hints..
Tegen hem kan ik niet rechtstreeks zijn, want misschien gooit hij dan de wifi eruit als hij mij aan ziet komen. Dat moeten we ook niet hebben :p
Rond 18.00 uur gingen we weer terug naar Brikama. haha en hoe! Er reed zo'n vet coole truck met laadbak voorbij en toen dacht ik "Jaa! dat is leuk!" Dus ik vroeg of ik mee mocht in de laadbak. En dat mocht. Hihi. Ik zat op het randje van de laadbak en moest me vasthouden aan niets of aan een Gambiaan. Dus je kunt wel bedenken waarvoor ik gekozen heb. Dan maar niets :)

Ook heb ik van de week maar weer eens mijn bult met wasgoed weggewassen. Zucht, ik kan er echt niet aan wennen om alles met de hand te doen. Wat een rotwerk. (Maar wel goed voor de spierballen:))
Daarna zijn we lekker naar het strand gegaan. Ik bij Koen achterop de motor. Uit voorzorg, zoals ik van pappie heb geleerd, heb ik lange kleding aangetrokken. Maar goed, geen helm, geen rijbewijs, geen verkeersregels...veiliger kan niet toch?
Het was vet leuk, maar je moet er niet teveel bij nadenken of mee kijken met wat er voor je gebeurd. Wel weer iets raars. Hier in Gambia moet je je rijbewijs kopen. Wat makkelijk he?

Eenmaal aangekomen op het strand ging ik samen met Nathalie voor de tweede keer de zee in, maar deze keer liep wat minder soepel dan de eerste keer.
De golven waren gigantisch hoog en dat vind ik wel leuk. Beetje tegen de golven inzwemmen en een beetje mee dobberen.
Ik keek even naar het strand en toen had ik de halve vloedgolf die achter mij kwam niet in de gaten. Ik stond precies op dat punt waar de golf neerslaat zeg maar. Dus ik werd keihard naar beneden gesleurd en ik kwam niet meer boven water. Ik raakte best wel in paniek, omdat die stroming zo sterk was. Jeetje, je kunt daar echt met geen mogelijkheid tegenin zwemmen of wat dan ook. De stroming heeft mij dus helemaal naar de branding gesleurd en toen kon ik weer boven water komen. Met als gevolg alles bont en blauw en allemaal sneeën in me knieën. Auwie. Maar ik kan wel zeggen dat ik koppeltje heb gedoken in de zee! Dat zijn er maar weinig denk ik.
Ik liep het strand op en toen zaten me hele benen al onder het bloed. Dus ik maar naar een restaurantje voor een pleister. Maar hee, we zijn in Gambia he! Dus dat hadden ze niet. Toen vroeg ik om desinfecterend spul, maar dat hadden ze ook niet. Dus ik kreeg een dopje met Smirnoff drank over mijn knieën. AAAAUUUUWWWW!!!! Nou, op dat moment maakte ik de naam "the smiling coast of Africa" even niet waar.
Maar goed, ik leef nog hoor!
Als troost heb ik maar een pizza en een cocktail genomen. Ja je moet wat he, als je moeder niet in de buurt is.
Me rechterknie doet nog wel echt heel erg pijn en hij is lekker dik. Beetje rustig aandoen dus.

Afgelopen vrijdag moesten we weer even bezig met ons Corporal Punishment project. We hebben nu eindelijk een plan van de grond weten te halen. Wij gaan op 8 verschillende scholen workshops/presentaties geven over alternatieven. We willen ze duidelijk maken dat je kinderen niet hoeft te slaan om ze te straffen, maar dat er genoeg andere manieren zijn. Hier zullen we dus ook wel druk mee zijn, denk ik!
Na de intervisie met Metsje zijn Koen, Benthe en ik naar de plaatselijke markt in Brikama gegaan. Jeej! Ik heb weer nieuwe schoentjes! Is het erg dat ik in 5 weken tijd al drie paar schoenen heb gekocht Nee toch?
Maar Stefanie, ik heb ze hoor! Mijn high heels! Mooie sleehakjes waar ik prima op kan uitgaan! Voel ik me eindelijk niet zo klein meer.
Stefanie geloofde niet dat ik hier op hoge hakjes kon lopen vanwege alle zandwegen en zo. Nou, dat is deels ook wel een grote uitdaging haha.
Maar goed, ik ben weer helemaal blij uiteraard, maar ik werd nog blijer toen we naar Westfield gingen en een soort van Nederlandse supermarkt tegenkwamen. Volgens mij is deze supermarkt voor de zeer rijke mensen, want ze verkochten er ALLES. Zelfs doperwtjes met worteltjes van HAK. Ja, die kon ik natuurlijk niet laten liggen. En ik heb weer een stuk kaas gekocht!! Jeeej! Lekker!! Ik moest er 81 dalasi voor neerleggen, dat is 1.80 euro voor 100 gram, dus dat is volgens mij hetzelfde als in Nederland, dus hier een fortuin. Maar goed, interesseert me lekker niks.

We hebben ook een gebakje gekocht, omdat afgelopen woensdag een student van onze groep jarig was. Dit hebben we 's avonds gevierd. Op de Gambiaanse manier met een kampvuur in het midden. Super gezellig!
Om 23.30 uur was het natuurlijk tijd om naar Senegambia te gaan en weer wat dansjes te wagen. We wilden eerst naar Duplex, dat is een vet grote discotheek. De entree was 200 dalasi. Ik lijk wel Dagobert Duck! 200 dalasi is voor Nederlandse begrippen 5 euro, maar als je hier als een Afrikaan moet leven zoals wij, is dat ontzettend duur :p Dus we gingen maar naar club Wow. Wij hebben weer een te gezellige avond gehad! Om ongeveer 04.15 uur waren we weer thuis en kregen Benthe en ik uiteraard op het moment dat je stil moet zijn, keihard de slappe lach om deze gekke avond.

Nou, dat was mijn weekje weer haha!
Nu heb ik mijn lessen alweer voorbereid voor a.s. week en ga ik maar eens verder met mijn portfolio. Ik kan er niets aan doen, maar soms vergeet ik even dat ik aan het studeren ben :)
Tsja als je moet kiezen tussen strand of portfolio typen..dan is de keus heel snel gemaakt.

Veel liefs,

Renske