De kwakkel-week

Dag luitjes!

En toen was het alweer mei. Wat gaat de tijd snel. De laatste maand in Gambia is officieel ingegaan en dat besef komt bij iedereen geleidelijk op gang.

Deze week heb ik weer een productief weekje achter de rug gehad.
Afgelopen maandag was ik nog een beetje aan het kwakkelen en voelde ik me nog steeds niet goed. Bij alles wat ik at werd ik weer misselijk. In Nederland ben ik gewoon nooit ziek en hier in Gambia ben ik al 3 keer ziek geweest. Wel goed voor mijn weerstand;)
Dinsdag was het koninginnedag en dat wilde wij hier in Gambia ook niet voorbij laten gaan.
Vanwege het tijdverschil met Nederland moesten wij er best vroeg uit om de abdicatie te zien. (Nederlandse tijd 10.00 uur en voor ons dus 08.00 uur).

Met de meiden zijn wij richting Senegambia gegaan om de abdicatie in een Nederlandse kroeg te kijken. Op een beamer! Ja, luxe hè?
Ik moet zeggen dat ik het heel raar vond om Nederland op tv te zien. Afgelopen dinsdag was sowieso de eerste keer dat ik weer tv had gekeken sinds 2.5 maand. Rare gewaarwording joh!
Maar door het zien van Nederland leek het net of wij daar ook een beetje waren.
Na de abdicatie zijn Nathalie en ik naar een hotel gegaan om ons daar om te kleden. Wij hadden vorige week allemaal oranje spullen gekocht op de markt. De make-over ging van start en na een aantal minuten kwamen we als twee oranje meisjes naar buiten.

We moesten nog even naar een ander cafe om te internetten en buiten hadden we natuurlijk heel veel bekijks. Opmerkingen zoals: " zijn jullie tweeling?" vlogen om de oren. De Gambianen vonden het volgens mij wel grappig om te zien hoe wij Nederlanders onszelf goed voor schut konden zetten :)

Na een tosti draaide helaas mijn maag weer om en zat ik met een misselijk gevoel te kijken naar de inhuldiging. Maxima zag er mooi uit hè?
Na de inhuldiging ben ik naar huis gegaan om weer te rusten. Pff, ik voelde me echt een bejaarde dame die na iets teveel inspanning weer even moest rusten.
Om half 6, nog steeds een beetje ziekjes gingen wij ons klaarmaken om naar de compound van de meiden te gaan om te eten en vervolgens weer door te gaan naar Senegambia.
Ik kreeg nog steeds geen hap door mijn keel, maar na een ibuprofennetje voelde ik me alweer wat beter en ben ik meegegaan naar Senegambia.
Ja, je kan me alles wijsmaken maar denk maar niet dat ik met koninginnedag thuis zielig en alleen in bed ga liggen.

We zijn toen wezen borrelen en hebben even Holland op de kaart gezet. Iedereen zag er beeldig en oranje uit en met een groep van 16 man zaten we lekker te borrelen.
Ik gewoon aan de cola vanwege mijn buikje, maar dat mocht de pret niet drukken.

De volgende ochtend werd ik alweer wat frisser en fruitiger wakker en ben ik naar het Senegambia hotel gegaan om te solliciteren. Hoppa, 6 sollicitaties zijn de deur uit! Nu even wachten op reacties :)
Na al het gesolliciteer kwam ik Jeroen tegen. Je weet wel, die vriend uit Nederland die ik zomaar tegenkwam. Hij vroeg of ik mee wilde borrelen die middag samen met zijn vriendin en dat sla ik natuurijk niet af! Het was super gezellig! En ze genieten volop van hun vakantie (en luxe). Jaloersmakend haha.

Na wat fruitsapjes en een cocktail moest ik weer terug naar mijn compound want mijn kamergenoot Daan ging pannenkoeken maken. Jummieee!! Jammer dat ik er maar 1 op kon en toen weer een verdraaide maag had, maar het smaakte lekker :)

De volgende dag zijn we naar stage gegaan, omdat we de dinsdag vrij hadden gevraagd. Wat ik nog niet verteld heb, maar waar ik echt heel erg versteld van sta is dat alle leerkrachten gewoon les geven. Na de paasvakantie is het knopje bij de leerkrachten denk ik omgegaan en nu geven ze gewoon les! Ik snap er echt helemaal niks van!
Mijn project en mijn doel was om de leerkrachten te motiveren om les te geven en om gebruik te maken van de roosters, zodat ze weten wanneer en welk vak ze moeten geven. We begonnen met het socializen om in de vertrouwenszone van de leerkrachten te komen en nu zijn we begonnen met het bijvoegen. (Eerst invoegen en dan pas bijvoegen), maar nu zit ik een maand voor vertrek en doen ze precies wat ik eigenlijk als doel had.
Ik snap er echt geen snars van!! Het is natuurlijk super om te zien dat ze allemaal lesgeven en dat ze er ook (bijna) allemaal plezier in hebben, maar of dit daadwerkelijk door ons komt....eerlijk gezegd durf ik dat niet te zeggen. Het is echt zo plotseling van de een op de andere dag gekomen dat ik elke keer met grote verbaasde ogen zit te kijken als er les wordt gegeven aan de kinderen. Ik hoop dat ze dit blijven volhouden, ook als wij weg zijn. Dan heb ik mijn doel gewoon bereikt! WOW!
Schouderklopje voor Renske :)

Afgelopen vrijdag was echt een zeer productief dagje. Iets TE productief voor Gambiaanse begrippen. We zijn de hele dag in de weer geweest voor het Corporal Punishment project. We moesten 2 scholen bezoeken, maar dankzij het reizen en de relaxedheid van de Gambianen waren we de hele dag druk in de weer. De eerste school vond ik een flop. Er waren heel veel leerkrachten waarvan een aantal over datum waren en tsja, ga die maar eens duidelijk maken dat corporal punishment niet werkt en niet goed is. Die leerkrachten zijn echt niet meer te "kneden". De groep was super groot en ik voelde me weer zo'n wijsneus die even de les kwam lezen. Ze bleven in mijn groep ook allemaal bij hun standpunt en tsja, die stok is het enige middel wat werkt hoor!
Onze alternatieven gingen het ene oor in en het andere oor weer uit. Na deze frustrerende discussie moesten we nog naar een andere school. Dat waren allemaal leerkrachten in opleiding en dus wel te "kneden". Dit was ook te merken en zelfs 1 leerkracht zei dat hij nooit meer corporal punishment zou gebruiken. Hee, ik voel alweer een schouderklopje aankomen voor Renske;)

Na deze presentatie hadden we dus alweer wat meer motivatie in het corporal punishment project. Maar het blijft alsnog heel lastig en misschien wel onrealistisch om corporal punishment uit hun cultuur te slaan. (Qat een goede woordspeling weer).
Na het project ben ik samen met een Gamiaanse student en Koen naar Brikama gegaan omdat ik er na 3 maanden moet achterkomen dat ik gewoon onbeperkt internet op mijn mobiel kan hebben. Op het moment dat ik zag dat het internet het deed op mijn mobiel voelde ik me net zo blij als een klein meisje die een nieuwe fiets krijgt. Gewoon OVERAL internet op mijn mobiel!!
Die avond zijn we weer uit gegaan en heb ik echt super goede salsa dansers ontmoet. Zij hebben me wat nieuwe dansmoves bijgeleerd, maar het blijft toch lastig om salsa te dansen met een Afrikaans tintje. Maar wat een leuke avond weer zeg!

Gisteren werd ik niet uitgeslapen wakker (uitslapen lukt hier niet). Nadat ik een emmer water over me heen had gegooid ben ik samen met Ensa (gastbroertje) Ataya gaan maken. Dat is echt wel lastig, omdat je tijdens het schenken steeds hoger moet gaan. `je krijgt dan zo'n straal die je in een piepklein glaasje moet mikken. Voor degene die het niet weten en die te lui zijn om het op te zoeken, ataya is groene thee. (Denk maar niet dat het zo smaakt hoor).
Het is een heel gedoe om die thee te maken en ik weet zeker dat ik het niet hoef te introduceren in Nederland. Wij Nederlanders hebben daar helemaal geen geduld voor! Je maakt altijd drie rondes ataya. Bij de eerste ronde gaat er een heel kopje (!!) met suiker in. Bij ronde 2 een halve en bij de laatste een kwart. In totaal was ik 1.5 uur zoet met het maken van de ataya, omdat je tussendoor ook veel kletst en natuurlijk houtskool moet verwarmen om het water te koken etc. Jaja, de waterkoker zou nu wel een uitkomst geweest zijn, maar ja, deze manier is natuurlijk veel leuker.

Gisteren ben ik na de ataya met mijn huisgenootjes Daan en Koen richting het monkey park gegaan. Wel grappig, want inwoners moesten 20 dalasi betalen en toeristen 30. Voordeel dat ik hier nu weer woon:p
We hadden natuurlijk stiekem pinda's gekocht (don't feed the monkeys!) en een gids afgeslagen, maar achteraf hadden we die beter wel kunnen nemen. We waren hier en daar een beetje verdwaald en binnen 30 min waren we alweer uit het park.

Die avond zijn Koen en ik wezen eten in het Lemon Creek hotel. (Het hotel waar mijn ouders ook verbleven). Ik wist nog dat er op de zaterdag avond Afrikaanse dans in het hotel was en een heerlijk buffet. Koen en ik moesten 400 dalasi betalen per persoon en dan mocht je onbeperkt van het buffet eten. Daar hebben wij als uitgehongerde studentjes goed gebruik van gemaakt:)

Nu is het alweer 5 mei, bevrijdingsdag!

Vanaf a.s. maandag loop ik 4 dagen stage i.p.v. 3, zodat ik als Frank komt weer een weekje vrij kan nemen. In totaal hoef ik nog maar 11 dagen stage te lopen. Tijd gaat snel..

fijne zondag iedereen en tot volgende week!

Liefs,
Renske