Eerste maand Gambia

Dag witjes! gna gna

Jaja, ik zit al een maand in Gambia. Wat gaat dat snel he? Bedankt wederom weer voor de leuke reacties op mijn vorige blog. Het is zo leuk om te lezen!!!
Ik zit inmiddels weer een week in Brikama. Ja, ik ben hier veel beter op mijn plek. Heerlijk om weer terug te zijn!
De laatste nacht in Njawara verliep weer zweterig zoals elke nacht. Om 07.30 uur (!!) op zondag (!!) werden we bruut gewekt door wat studenten die het nodig vonden om pal voor onze kamer te gaan wassen en keiharde muziek te draaien. Dus ik was weer eens vroeg wakker. En dat voor een zondag! :) Na de lunch vertrokken we richting Brikama. De lunch hier start niet rond 12.00 of 13.00 uur, maar rond 15.00 uur.
Na de lunch vertrokken we met een inwoner incl. auto richting de weg. Ik begreep nu weer mijn paniekerige gevoel van vorige week. GOEDENDAG! Wat zaten wij ver van de weg (dus de bewoonde wereld) af. Vanaf de weg gingen we verder met het openbaar vervoer, dus de bushtaxi's. Ik had voor een uur lang de knieën van de man achter mij in mijn rug en hij zat elke keer uit het raam te tuffen die aan mijn zijde zat. Dus ik had telkens een hoofd in mijn oksel en ik voelde telkens de spetters van zijn tuf op mijn schouder. Ach, na een week Njawara kon dat er ook nog wel bij! haha
Eenmaal aangekomen bij de veerpont bleek die ook nog eens kapot te zijn. Wij moesten dus met de kleinere bootjes oversteken. Wat een ervaring was dat weer zeg! Ik denk dat er wel 100 mensen op het houten bootje zaten. We werden zonder pardon op de nek van een willekeurige Gambiaan getild en die dropte je in de boot. Je mocht wel uitkiezen welke Gambiaan jou op mocht tillen. Dat was misschien een voordeel, want dan zoek je degene op met de meeste spierballen uiteraard. Dan weet je zeker dat je droog aankomt. Mijn koffer werd ook op het hoofd van een Gambiaan (zonder spierballen) gezet. Ik dacht " Ooh nee! Mijn camera, mijn ipad!!" Hij moest ook nog eens helemaal zijn kippenarmpjes strekken om de koffer in de boot te krijgen en ik had de vorige keer al gezegd dat mijn koffer niet heel licht was toch? Gelukkig is het goed gegaan en kan ik dit verhaaltje weer rustig verder typen op een nog goed werkende Ipad. De boot werd steeds voller en voller en ondertussen werd er water uit de boot geschept. Echt veilig voelde ik me dus niet haha! Na 40 minuten (die kleine bootjes gaan veel sneller dan de veerpont) kwamen we weer aan in Banjul. Heerlijk!!! Benthe en ik zijn gelijk naar de plaatselijke markt in Brikama gegaan om even wat lekkers in te slaan. Dat hadden we wel verdient dacht ik.

De dag erna begon gelijk weer mijn stage op de Special Needs. Samen met de directrice hebben wij ons plan doorgesproken. Naja, zij vindt alles wel goed en prima en leuk. Er hangt een heel mooi rooster met lessen in het kantoortje, maar er wordt echt 0,0 van gegeven. Omdat deze kinderen een beperking hebben, zijn ze voor de toekomst eigenlijk al afgeschreven. Daarom krijgen ze dus ook haast geen les. De leerkrachten zijn redelijk lui en zitten een beetje achterover. Nu gaan we ervoor zorgen dat elke klas gewoon een klassenrooster krijgt. Er zijn in totaal 8 klassen. In 1 lokaal zitten drie klassen i.v.m. te weinig ruimte. Aangezien we niet zoals in Nederland de luxe hebben om de roosters digitaal te maken, moest alles met de hand. Dat was veel werk joh! Elk rooster hebben we op een A3 gemaakt. Het ziet er wel echt super cool en mooi uit! Wel frustrerend als je een foutje maakt, want je kunt het niet zo gemakkelijk weghalen omdat ze niet die materialen hebben.

Als wij die af hebben, dan gaan we laten zien hoe je nou zo'n rooster moet gebruiken. Dus als er staat: 09.00 - 09.30 uur English. Dan zorg ik ervoor dat ik in dat half uur ook echt Engels ga geven. Jaja, zo werkt een rooster...Daarnaast heeft de directrice ook aan ons gevraagd om een sportprogramma op te zetten voor de leerkrachten en kinderen. Zij hoopt dat de leerkrachten minder lui worden en dat de kinderen elkaar minder gaan slaan. We hebben al een aantal leuke en makkelijke spelletjes op papier gezet.
Na stage ben ik even wezen skypen en hebben we heerlijk gegeten in het toeristische gedeelte hier. Hhmm. Om 21.15 uur gingen we weer terug richting Brikama. Ik wilde in een taxi stappen aan de rechterkant, maar daar zat geen handvat aan dus de deur kon ik niet opendoen. Dus ik liep naar de linkerkant van de taxi, stapte in, wilde de deur dichtdoen...maar helaas die deed het ook niet meer. Haha, zo typisch. Alle afgekeurde auto's kunnen ons gelukkig hier in Gambia nog wel van A naar B brengen.

Verder heb ik ook nog stof gekocht om een eigen jurk in elkaar te naaien. Ja, ik ja!! Ik heb nog nooit van mijn leven achter een naaimachine gezeten, maar een vrouwtje van mijn stage gaat mij helpen. Ik heb dus op de markt in Serekunda een heel mooie stof gekocht. Typisch Afrikaans. Nu ga ik dus mijn eigen Afrikaanse pakje in elkaar flansen. Ben benieuwd ;)

Oja, even iets anders. Ik moet uiteraard malariatabletten slikken. Elke week 1 tablet en vooral overmatig deet smeren. De malariatabletten hebben redelijk wat bijwerkingen. Hallucinaties, veel dromen etc.
Ik praat zonder die malariatabletten al veel in mijn slaap, maar nu is het echt elke nacht. (Volgens Benthe).
Ik zal even de grappigste vertellen.
In Njawara zat ik opeens midden in de nacht rechtop in bed en heb ik Benthe wakker gemaakt. Ik zei tegen haar dat ik me zaklamp niet kon vinden en dat zij met haar zaklamp even bij moest schijnen, want ik stond aan de afgrond van een rafijn. Als je nu denkt van, wat een debiel, dan komt nu het grappige. Ik blijk dit dus ook tegen Benthe gezegd te hebben dus: " Benthe, wakker worden, schijn even bij met jou zaklamp want ik sta aan de afgrond van een rafijn en ik zie niets." En je raad het al. Benthe nam het ook allemaal iets te serieus. Ze pakte haar zaklamp en scheen bij.
Nu ik dit zo vertel klinkt het veel minder grappig dan dat het in werkelijkheid was. Maar wij kunnen nu nog steeds de slappe lach ervan krijgen!

Dinsdag , de tweede stagedag van de week, hadden we alle roosters af en lieten we ze vol trots zien aan de directrice. Erg jammer dat ze zei dat ze vergeten was door te geven dat bij 1 ding de tijden op de master timetable niet klopte en dat er een vak was opgeheven. Wij hadden dit dus wel netjes, zoals moest, overgenomen. En tja, we hebben ze met de hand gemaakt.. Zucht.
Na deze frustratie begon het ideale leventje weer in Senegambia op het strand. Ik heb lekker de toerist weer uitgehangen en lekker gegeten.
Mijn geld is deze week dus wel erg snel gegaan ( Voor Afrikaanse begrippen). Ik kan nu 0.50 cent al duur vinden joh! Haha.

Verder zijn wij afgelopen donderdag in Banjul geweest. Er zijn veel culturele dingen te zien en te doen in Banjul, maar die hebben we lekker links laten liggen want we zijn wezen shoppen!
Op de heenweg moesten we opeens met een rotvaart de berm in met ons taxibusje. Dus wij dachten: " huh, wat is hier aan de hand?" Eerst reden er een stuk of 4 politietrucks met in de laadbak wat Gambianen met geweren waar je U tegen zegt en harde sirenes. Ik werd er gewoon een beetje bang van! En toen kwamen er opeens heel veel dure auto's (wat dus al heel bijzonder is voor Gambia) voorbij scheuren. Er reden 3 auto's naast elkaar (keihard) en in de middelste zat de president van Gambia. Oeee, ik heb de president gezien!

Uiteraard ben ik geslaagd en heb ik twee leuke zomerjurkjes. 1 jurkje wilde ik aantrekken toen we gingen borrelen, maar er zaten super veel kreukels in en als ik ergens een hekel aan heb... Dus ik een pan op het vuur gezet, zodat deze gloeiend heet werd. Toen ben ik met de pan over mijn jurk heen gegaan. Een soort geïmproviseerde strijkijzer zeg maar. Helaas zonder resultaat, maar het was te proberen:p

Oja, ons huisdier, Sjoerd de salamander is overleden. Dit treurige bericht moet ik toch even melden. Onze salamander zonder staart is niet meer. Ik weet niet of ik het had verteld, maar 2 weken geleden hadden we perongeluk zijn staart eraf getrokken. Hij was in ons huis en we wilde hem vangen met als gevolg dat we alleen zijn staart hadden gevangen. Sjoerd was nergens meer te bekennen tot eergisteren. De plaats delict was ons achtertuintje. Hij was makkelijk te identificeren omdat hij zonder staart door het leven moest. Ik heb met een takje in zijn zij gepord om te kijken of hij nog leefde, omdat hij in een TE harde chill-modus zat. Hij keek al wel wat glazig uit zijn ogen. Maar goed, hij was dus compleet versteend :) Nu hebben we geen huisdier meer :( Hij loopt nu al twee dagen bruin, uhh blauw te bakken in de zon. Tsja, denk maar niet dat hem ga begraven, hij rot vanzelf wel weg :p Waardig afscheid toch?

Ook heb ik weer een nieuw persoontje ontmoet die mij van A naar B kan brengen wanneer ik wil. Een privé chauffeur zeg maar. Hij is heel aandoenlijk. Hij was eerst een student, maar toen kon hij dat niet meer betalen omdat het veel te duur is om te studeren. Hij moest stoppen met zijn studie. Toen heeft hij van zijn broer een taxi auto gekregen. Zo probeert hij nu weer geld bij elkaar te krijgen om later in de toekomst weer zijn studie te kunnen oppakken. Ik vind dat echt vet zielig. Voor mij is het zo vanzelfsprekend dat ik kan studeren en zo. Hij moet eerst verwende Nederlandse mensen van A naar B brengen in de hoop dat hij voor de toekomst genoeg geld bij elkaar kan sprokkelen om zijn studie verder te betalen. (Ik weet dat dit in Nederland soms ook zo is hoor) Maar hij was gewoon zielig en schattig met een zwart wipneusje.

Dat is trouwens wel eng hoor, als het hier donker is zie je de mensen niet. Als je geen lampje bij je hebt kan je zo tegen iemand aanbotsen. Soms hoor je ook uit het niets " hello" en dan schrik ik me kapot omdat ik niemand zie staan. Pas als ze gaan lachen zie je wat :p

Trouwens, wist je dat Gambianen niet hun tanden poetsen? Zij gebruiken een soort van zoethout waar ze op kauwen. Dit is hun tandenborstel. Misschien is een tandenborstel alleen voor de elite hier of zo.
Deodorant staat ook niet in het Gambiaanse woordenboek, wat soms resulteert tot een aantal kots neigingen als ik in een bushtaxi zit of als een Gambiaan in mijn persoonlijke ruimte komt. Dat doen ze hier allemaal. Sommige komen zo dichtbij dat je echt denkt "wat moet je?" of dan denk ik "Ja ruik maar eens goed, ik ruik namelijk wel fris". Maar goed, jongens lopen hier ook hand in hand. Dat is ook heel normaal ;)

De muggen zijn mij ook opeens lekker gaan vinden. Ik dacht al dat ik eronderuit kon komen. Maar helaas. Eerst willen ze 4 weken niks van mij weten en nu opeens wel. Tss. Het idee dat ik door een malariamug gestoken kan zijn is wel eng, maar daar hebben we die oh zo leuke tabletten voor en de stinkende deet. Het zijn ook geen kleine muggenbulten ofzo. Ai, jeuken!!

Afgelopen weekend ben ik wezen stappen in Senegambia, het toeristische gedeelte van Gambia. Wat heb ik een leuke avond gehad zeg! Eindelijk! Nog meer blanken!! Er werd gelukkig nu ook muziek gedraaid waar ik lekker op kon swingen. (Wien, de zumba muziek is hier in overvloed). Wat ik zo tof vind aan Gambia is dat je gewoon kan liften zonder dat je gelijk ontvoerd wordt of wat dan ook. Ha, in Nederland hoef ik niet met mijn duimpje omhoog te gaan staan langs de weg hoor. Ze zullen wel denken, die spoort ook niet. Afgelopen vrijdag stak ik mijn hand uit toen ik een redelijke degelijke auto voorbij zag komen. (ik ben en blijf een beetje verwend) Wij mochten uiteraard met hen mee. Een voordeel was dat Mamadi deze mensen kenden. Zij gingen ook uit en ze wilden ons ook wel thuisbrengen. (Dit scheelt weer heel lang reizen en geld betalen). Waar ik heel hard om kon lachen was dat het echt twee van die stoere, gespierde gangster Gambianen waren. De muziek ging op standje gehoorbeschadiging en zo reden we richting Senegambia. Ik had natuurlijk verwacht dat deze stoere, gespierde gangster Gambianen ook stoere, gespierde gangster muziek zouden draaien, maar nee, zij gingen compleet los op Celine Dion. Ha, wat een giller! Twee van die Afrikanen die gewoon de complete songtekst mee kunnen zingen van my heart will go on. In de discotheek miste ik wel mijn hakjes. Maar goed, ze zien me wel staan omdat ik een witje ben. Dat scheelt weer.
Het leuke is dat ik een aantal studenten heb ontmoet (Nederlands) die hier 5 weken verblijven ook i.v.m. hun studie. Wat een toeval weer!

Nou, mijn week zit er weer op! Weer heel veel meegemaakt zoals jullie kunnen lezen.
Vanaf 28 maart heb ik hier ook vakantie, twee weken lang. Dan ga we lekker rondtrekken door Gambia, Senegal, Dakar, James Island en George Town. Coollll!

En mijn ouders komen ook al bijna op bezoek!! Kijk er naar uit!! Ik word gedurende een week hun "personal guide". En denk maar niet dat jullie een week als toerist gaan leven hoor! Welcome to my world! Alhoewel ik denk dat papa niet eens in de bushtaxi's past, vanwege zijn lange benen. En tsja, hij is ook al over de 50 dus de lenigheid zal wel wat verminderd zijn. Klein maar fijn...He mama?

Oja, nog een klein dingetje wat ik gewoon vies vind en waar ik niet aan kan wennen is het sekstoerisme hier. Ik had het al wel eens gehoord op tv, in tijdschriften en boeken en zo, maar dat het zo erg zou zijn... Je ziet ze overal! Een blanke vrouw die allang over de datum is met een jonge Gambiaanse. Het is gewoon heel bijzonder laat ik het daar maar bij houden..Maar het is inderdaad wel iets waar Gambia om bekend staat en dat is duidelijk te zien.


Isi Kontong, (tot ziens)

Renske